Toetsenbordmatrix
Zijn de letters op jouw toetsenbord ook al aan het vervagen?
15-05-2025
De mens raakt door de huidige tijd steeds verder verwijdert van zijn gevoel en intuïtie. Kijk jij nog wel eens rond in deze wereld? Gewoon door stil te zijn, stil te staan en te kijken. Wat zie je? In een stad krijg je dan ineens veel meer indrukken. Veel mensen zijn gehaast onderweg. Waarnaartoe? Met welk doel? Als je gaat vertragen dan kun je heel goed zien dat heel veel mensen “blind” door het leven gaan, terwijl ze wel ogen hebben om te kijken.
Ik zie op steeds meer manieren dat we gevangen zitten in een matrix. Een matrix van doen, bezig zijn om de beste te worden of te blijven, maar vooral niet falen. Als je faalt dan ga je aan de schandpaal en word je bij velen een smakelijk onderdeel van gesprek. Als je maar goed genoeg je best doet, dan kom je er wel. Net iets beter je best doen dan je buurman of buurvrouw, dan beland je in ieder geval niet op de onderste trede.
We zijn als mens vanaf onze geboorte geprogrammeerd waardoor het collectief bewustzijn van de mensheid gevangen is gezet (Matrix). We bijten als een slang continu in onze eigen staart, zonder dit te beseffen. Een Matrix van moderne slavernij waar bewust op alle vlakke competitie wordt gecreëerd. Dat is ons geleerd en we denken inmiddels dat het zo hoort. Er wordt een verdeel en heers strategie gespeeld.
Toetsenbordmatrix
Op kantoor hoor ik de toetsenborden “zingen”. De ene nog harder dan de ander, net alsof het een marathonwedstrijd is. Wie kan het snelste typen zonder iets te zeggen. De toetsenborden worden fanatiek bespeeld. Iedere dag van maandag tot en met vrijdag dezelfde nummers en hetzelfde ritme. Gelukkig zijn er ook laptops uitgevonden, want nu gaat het werk ook na kantoortijd door. Anders is het onmogelijk om alle mails bij te houden. Om 22:00 gaat de klep van de laptop dicht en de volgende ochtend begint zich alweer aan te dienen…
6:30 de wekker gaat en het toetsenbordcircus begint opnieuw. Douchen, aankleden, eten, kinderen naar de opvang en naar het werk. Tegenwoordig zitten we in zo’n luxe dat we met zijn tweeën mogen werken, want anders is het niet te betalen. Ons kostbaarste geschenk brengen we naar de opvang, want we mogen weer liederen gaan spelen op het toetsenbord. Als je voor iedere tik op het toetsenbord 1 Euro zou ontvangen, dan was je na een dag al miljonair.
Jaarlijks worden de tekens op je toetsenbord doffer en doffer, maar je haalt wel jaarlijks je steeds hoger wordende Targets. Ieder jaar de lat net iets hoger, dat is de maatschappij. Zo gaat het met kosten, maar zo gaat het ook met prestaties. Iedere keer meer, want het is nooit genoeg. En als je niet meedoet dan beland je op de onderste trede.
Ieder jaar dus steeds sneller je muziekstuk spelen op je toetsenbord, waardoor je jouw innerlijke stem ook steeds minder gaat horen. Je hebt er immers geen tijd voor.
Ieder jaar dooft dus ook beetje bij beetje jouw innerlijk licht, jouw vonk. Je gaat je aanpassen omdat je de beste wilt blijven en zeker niet op de onderste trede wilt belanden. Je betaalt hiervoor maar een kleine prijs. Jouw Passie, Jouw Liefde, Jouw Missie, Jouw Gevoel. Zonder het te beseffen heb je jouw hart ingeruild voor een Qwerty of Azerty toetsenbord. Je kunt dan wel 2 – 3 keer per jaar op vakantie en dat zijn de belangrijkste levensvragen. Lekker simpel en eenvoudig.
Ik zie heel duidelijk dat er in de huidige maatschappij nagenoeg geen ruimte is tot “freewheelen” omdat er maandelijks steeds hogere rekeningen betaald moeten worden. Veel mensen werken hierdoor al veel jaren op de automatische piloot. De robotisering van de mens is al ZEER VER doorgevoerd. Met AI (Ai !!!!) gaat het nog een versnelling hoger, zeker nu velen het als een bevrijding zien. Je verstand zegt dat je het moet omarmen omdat je anders verhuist naar de onderste trede…
We zitten letterlijk in een eindtijd waarin ieder mens zal worden beproefd. Hier hoef je geen Bijbel voor te lezen. Gewoon kijken, want aan alles is dit te zien. Het is op alle vlakke crisis en zijn er tekorten (rara hoe kan dit?). Tevens wordt de corruptie in de hoge kringen in vol ornaat getoond voor degene die echt durft te kijken. Het is letterlijk een spel dat wordt gespeeld.
Het is nu belangrijker dan ooit om te vertragen en in alle rust te gaan kijken wat zich afspeelt en daarmee ook te gaan ervaren wat er in jouzelf afspeelt. Jouw bewustzijn is namelijk de enige sleutel tot bevrijding. Door te vertragen kom je weer tot je essentie en je ware zelf. Als je 300 km/h op de snelweg rijdt dan let je alleen maar op de weg en zie je de omgeving niet. Op landweggetjes zie je veel meer. Deze landweggetjes zijn de wegen naar jouw hart. De sleutel…
Ik gun je die sleutel.
“Als je 80 bent telt niet het aantal tikken op het toetsenbord maar de liefde die je in de wereld hebt gebracht.”
Liefs Léon
Goed artikel, en helaas om anderen te helpen zit ik in hostimg en it-beheer 🙂
Ik.type heel veel op het toetsenbord naast bezig zjjn met diverse initiatieven mbt natuur en gezondheid