Toen Leon mij belde met de vraag of ik interesse had om met hun een podcast op te nemen, heb ik meteen spontaan ja gezegd. Ons eerste telefonische kennismaking voelde ook meteen heel fijn. Er was meteen een klik.  Pas daarna realiseerde ik mij dat het toch heel spannend is om een podcast op te nemen. Voor de camera een uurtje praten, dat doe je toch niet zomaar.

De dag van de afspraak met Leon en Coos was ik dan ook best wel gespannen. Maar toen die twee er waren voelde alles meteen heel licht en vertrouwd. Wij raakten meteen verdiept in een mooi gesprek en gingen gewoon aan de slag.

Samen kozen Coos en Leon een mooie achtergrond voor de opnames uit en werd er een hoop professionele techniek opgebouwd. Jeetje, dat voelde voor mij toch echt wel spannend. Wordt je toch helemaal in de picture gezet en ook “letterlijk” in het licht.

En toen begonnen wij, maar door de ongelooflijke betrokkenheid van Leon tijdens ons interview vergat ik helemaal dat er een camera aan het lopen was. Alles voelde gewoon heel natuurlijk en moeiteloos. Een fijne uitwisseling van gedachten en mooie interacties. Het uurtje vloog voorbij.

Coos deed zijn werk heel rustig en toch betrokken en alert achter de camera, terwijl Leon en ik maar gewoon lekker door gingen. Zo waardevol om samen als vader en zoon dit werk te kunnen doen. Je voelt hun verbondenheid en hun gedrevenheid om een bijdrage te leveren aan een mooiere wereld in alles.

Ik ben die twee heel erg dankbaar voor deze mooie ervaring. Op de podcast zijn er zo ontzettend veel mooie reacties binnen gekomen, dat had ik niet kunnen bedenken. Van harte bedankt Leon en Coos voor het prachtige werk wat jullie doen. Ik wens jullie van harte dat jullie nog heel veel mensen met hart en ziel mogen gaan interviewen en zo mooie boodschappen de wereld ingedragen worden.

Veel liefs van Britta